Als kind tekende Dries Ringenier al graag en veel, maar in zijn tijd ging je niet zomaar naar een kunstopleiding – toen hij van de middelbare school afkwam was de oorlog net afgelopen.
Het werd dus de kweekschool in Meppel. Het bleek dat een loopbaan in het onderwijs hem niet echt op het lijf was geschreven.

Hij verhuisde naar Enschede en werd pedagogisch medewerker aan het Gemeentelijk Pedagogisch Centrum voor Jeugdzorg en Volksontwikkeling. In de avonduren studeerde hij tekenen en schilderen aan de Enschedese AKI.
In 1968 werd Dries Ringenier docent aan diezelfde AKI, net in de periode dat Joop Hardy aantrad als directeur. Met Geert Voskamp, Hans Ebeling Koning en Jan Bolink gaf hij richting aan de nieuwe koers die de AKI insloeg en waar het instituut jarenlang zijn rebelse reputatie aan ontleende. “Terwijl we toch gewoon als onderwijsinstelling werden gecontroleerd door de Inspectie op kwaliteit, het was echt niet zo dat we zomaar wat deden.”
In ieder geval was het doel om de studenten wat vrijer te laten zijn in hun expressie, hen het belang van de eigen waarneming te laten onderkennen en de spontaniteit te stimuleren. Er werd met allerlei materialen geëxperimenteerd. Over die roerige jaren is een boek verschenen:
Aki, Academie Voor Beeldende Kunst en Vormgeving Enschede, door E. Beenker, met Dries Ringenier en Geert Voskamp als co-auteurs.

In het werk van Dries Ringenier komt ‘de val’ in allerlei vormen en uitwerkingen terug. In zijn lange carrière als beeldend kunstenaar is het thema breed uitgewaaierd en associatief verbonden met konkelende machthebbers en loze ambitie, waarbij stropdassen bliksemschichten worden.